این تصاوبر را بخاطر بسپارید
منبع این نوشته: آرش‌بی (از آرشیو وبلاگ پسر) – تاریخ انتشار: 28-07-2010
این تصاویر روزی . دور یا نزدیک . ده بیست سی یا صد سال دیگر بعنوان تصاویر اولین گی پراید همجنسگرایان ایرانی در تاریخ دیده خواهد شد . این تصاویر را بخاطر بسپارید ….
کوچک ایم ولی صمیمی . کم ایم ولی بی کران . محو ایم ولی پر رنگ . نیستیم ولی هستیم . هستیم . هستیم
ما هستیم بزرگ و پر امید .
نمی دانم آنها چند نفرند کجا جمع شدند در کدام گوشه از ایران ما هستند و چه مدت قبل از جمع شدن هماهنگی های لازم را برای این کار انجام داده اند . تنها چیزی که از لابلای عکس های مملو از عشق و امید و البته غربت آنها می بینم اراده ی خواستن و اراده ی برخاستن و ایستادن است اراده ای که درون تک تک ما همجنسگرایان ایرانی هست هست هست ولی در مرحله ی به فعل در آوردن آن در هزار توی چه کنم چه کنم و هزار اختلاف سلیقه ی کوچک و گاه قابل نادیده گرفته شدن گیر می کند و گرفتار می شود و محو می شود و نابود می شود …. و بعد می ماند قبیله ای به زمین چسبیده و فلک زده و بی عمل و بی تحرک که از شدت وسواس برای انجام کارهای شیک و قشنگ و زیبا و دقیق و حساب شده و علمی «هیچ کار» را انتخاب کرده و فعالیت را به آتیه های دور و آرزوهای محال تبعید می کنیم .
بدون اینکه اعلام کنندگان پر شور و پرتلاش روز ملی را بشناسم و بدون اینکه منتقدین فهمیم و دلسوز این اعلام را بشناسم و حتی بدون اینکه اعتراض کنندگان فحاش را نیز بشناسم ضمن اینکه این هر سه را به دلیل هم خانواده بودن به یک اندازه دوست دارم باید اعلام کنم که دوستان گل ام لحظه ای به نوشته ها و یا کامنت های آنچنانی خود نگاه کنید « اگر رو بدهیم بقال هم ادعای ریاست می کند» « یکی نصف شب شق کرده و گفته روز اول “امرداد” بشه روز ملی ماها » « هرکی راه بیفته واسه خودش روز ملی اعلام کنه! » کجای قبیله ای که اینگونه به روی خود و به روی هم قبیله ی خود چنین تیغ می کشد لایق درک شدن و فهمیده شدن از طرف اکثریتی است که اصلا آنها را نمی بیند و اگر هم ببیند شهرآشوبی از کلمات عصبی از دهان هایی کف آلود را می بیند . من دلیل اینهمه عصبیت و عصبانیت در نقد بعضی از دوستان را نمی فهمم .
البته دوستان گلی که در وبلاگ های خودشان نقدهایی به روند انتخاب این روز و کارهایی که لازم است در این روز انجام شود مطالبی نوشته اند خودشان سعی کرده اند بدور از عصبیت و با بیانی نسبتا منصفانه و البته منتقدانه حرف های خود را بزنند ولی چند نفر دیگر در کامنت هایی با بیاناتی غضنفرانه تعابیری را بکار برده اند که هیچ جایی از رفتار فرهمند و انسانی ندارد . تمرین کنیم دوستان تمرین کنیم همه با همه .
اعلام روز ملی توسط جمعی که مدت ها برای اعلام آن فراخوان داده اند و با هر آنکه توانسته اند مذاکره کرده اند جنایتی نابخشودنی نیست که با آنان چنان پرخشونت و خارج از مهر رفتار کنیم . بی برنامه گی برای این روز ملی نیز جرمی حد آور نیست که شلاق بی عملی بر تن نازنین آنان بکوبیم که «شما فرق پراید و روز ملی را نمی دانید و برای روز ملی هم برنامه ی به درد بخور ندارید» .
موضوع بسیار بسیار ساده تر و دوستانه تر و رفیقانه تر از این است که من و شما می بینیم .
چند نفر از ما که ما نبودیم ولی آنها بودند که خودبخود همان ما می شوند در سر سودای کاری برای جامعه ال جی بی تی ایرانی داشتند مدتی با هر جایی که توانسته اند مذاکره کرده اند و گفتگو کرده اند و نظر خواهی کرده اند و فراخوان داده اند و یک گام از من و امثال من که با هزار ادعا مشغول زندگی خود و دلمشغولی های خودم هستم جلوتر رفته اند و کاری را کرده اند که نه بد بوده نه غیر علمی بوده نه عجولانه بوده نه با ادعا . بلکه کاری زیبا و هویت سازانه و شکل دهنده ی حرکت های رو به جلو و تاثیر گذار تر خواهد بود . پاسخ این لطف آنها به تیغ جفا زخمی نمودنشان نیست که این خلاف مرام و معرفت است . نه دنیایی زیر و رو شده است و نه حیثیتی از جامعه ی همجنسگرایان رفته است
حالا همجنسگرایان یک روز اختصاصی برای خود دارند که هر کسی هر کاری بخواهد برای آن روز انجام بدهد می تواند انجام دهد . اگر کسی از دادن سی دی خوشش نمی آید برود و عکس بدهد یا نه برود و هر جا که می تواند سخنرانی کند . یا مصاحبه کند . یا به هر کس که دوست دارد یا می تواند نامه بنویسد . شعار بنویسد . جزوه پخش کند . برای لاور اش هدیه بخرد . لباس مشکی بپوشد و برای کشته گان جامعه ال جی بی تی سوگواری کند و یاد آنها را گرامی بدارد . کامینگ اوت کند . و هزار کاری که خود خوب می داند و می تواند آن را به دیگران هم پیشنهاد بدهد … برویم زندگی امان را بکنیم ال جی بی تی ها و دست از یقه ی کسانی که خواسته اند با عشق کاری برای نوع عشق ورزی خود بکنند برداریم . برویم زندگی امان را بکنیم
این تصاوبر را بخاطر بسپارید !
هفت نفرند ؟ صد نفرند ؟ پنج نفرند ؟ اصلا مهم نیست چند نفرند . این آغاز راه است رودخانه جاری شده است
این تصاویر روزی . دور یا نزدیک . ده بیست سی یا صد سال دیگر بعنوان تصاویر اولین گی پراید همجنسگرایان ایرانی در تاریخ دیده خواهد شد . این تصاویر را بخاطر بسپارید ….
سال بعد بیشتر و در جاهای بیشتر تر جاری خواهند شد سال دیگر گی پراید ایران با دهها نفر در دهها جا برگزار خواهد شد . مطمئن باشید . رودخانه جاری شده است
این تصاوبر را بخاطر بسپارید !
نسل های بعدی ما حتما به این عکس ها بعنوان عکس های اولین گی پراید برگزار شده در ایران نگاه خواهند کرد این عکس ها جایگاهی همچون عکس های کافه منچستر و استون وال و شب های سفید را برای جنبش همجنسگرایان ایران پیدا خواهد کرد .
بخاطر بسپارید !
این تصاوبر را بخاطر بسپارید !
