روز افتخار ایران در گذر زمان
با توجه به ریسک بالای امنیتی، گروه رنگینکمانیها از همه خواست تا در روز رنگینکمانیها به هیچ تظاهراتی نروند. روز ملی اقلیتهای جنسی در سال ۱۳۹۰ برای حفظ امنیت جامعهی رنگینکمانی لغو شد. بیانیهی سال ۱۳۹۰
اطلاعات خصوصی برخی از اعضای گروه بیش از پیش در اینترنت منتشر میشد. فراخوان عمومی تظاهرات علیه جمهوری اسلامی در پارک لالهی تهران توسط فردی به نام آ.ب. که عضوی از گروه نبود، احتمال خطرهای سیاسی و امنیتی را بسیار افزایش داد.
با انتشار یک پست وبلاگی و درز کردن نام تعدادی از برگزارکنندگان، حملههای اینترنتی و انتشار اطلاعات شخصی این اعضا در اینترنت شروع شد.
گروه رنگینکمانیها با انتشار بیانیهای به همه پیشنهاد داد که برای سال آینده در مورد چگونگی برگزاری روز ملی و حتا در نامگذاری آن در وبلاگهای گوناگون، در جمعهای حضوری و گروههای اینترنتی گفتوگو و برنامهریزی کنند. دعوت عمومی ۱۳۸۹
همزمان با بالاگرفتن انتقاد همجنسگرایان از این روز، روزنامهی رسالت، وبسایت الف، تابناک و بسیاری از رسانههای حکومتی داخل ایران خبر برگزاری این روز را منتشر کردند.
یکی از همین روزها، رنگینکمان ِ مهرورزی بر آسمان پدیدار خواهد شد. بیانیهی سال ۱۳۸۹ | آلبوم عکس جشنی با حضور اعضای گروه و دوستان تشکیل شد که نزدیک به سی نفر در آن حضور داشتند. پس از اتمام جشن، تعدادی از افراد با پرچم رنگینکمان در خیابانهای تهران راهپیمایی کردند.
اعلام عمومی برگزاری اولین روز ملی اقلیتهای جنسی ایرانی در اولین جمعه امرداد در تاریخ یکم امرداد ۱۳۸۹ به خبرگزاریها، رسانهها، فعالین حقوق بشر و شبکهی دوستان.
اولین جمعه امرداد ماه به عنوان روز مورد توافق همگی برای روز افتخار اقلیتهای جنسی انتخاب شد. اولویت اول گروه برای انتخاب یک روز، امکان گسترش و ادامه در آینده، همچنین قابلیت دربرگرفتن همهی افراد با هر جنسیت، گرایش جنسی و جنسیتی، سلیقه، دین و گرایش سیاسی بود. به همین دلیل، تعطیل بودن و داشتن دمای هوای مطلوب، خارج از دورهی امتحانات و مدارس بودن، نداشتن رویداد قومی یا مذهبی و … شرطهای لازم این روز بود.
برای نخستین بار ایدهی یک روز برای اقلیتهای جنسی در ایران در یک گروه اینترنتی مطرح و به بحث گذاشته شد که محل ملاقات و تبادل نظر بیش از ۳۰ تن از فعالان و وبلاگنویسنان همجنسگرا، دوجنسگرا، تراجنسیتی و کوییر ساکن ایران بود.